Analiza najopasnijeg scenarija: Treba li SAD-u rat u Ukrajini kao spas protiv rusko-kineskog udara na dolar?
Može se slobodno reći kako je rat u Ukrajini već počeo. Takozvani ukrajinski “predsednik” Aleksndar Turčinov je poslao vojsku na istok zemlje sa zadatkom da “od separatista i terorista oslobode Slavjansk”, čvorište svih željezničkih i putevnih komunikacija na istoku Ukrajine i grad koji je direktno povezan sa sedištem ruske Južne vojne oblasti u Rostovu na Donu. Stoga se da zaključiti kako je napad na Slavjanask samo uvertira u predstojeće “protivterorističke akcije” protiv stanovnika Donjecka, Harkova, Zaporožja, Luganska i drugih gradova, koji bi se u tom slučaju našli u nešto nepovoljnijoj situaciji u organizovanju odbrane protiv onih koji njihove gradove žele da “oslobode” od njih samih.
Obavještajni izvještaji potvrđuju da je napad na proruske aktiviste na istoku zemlje dogovoren na tajnom susretu između predstavnika “vlade” u Kijevu i Johna Brennana. Da neće ići sve baš tako lako kako su to zamislili ministar unutrašnjnih poslova Avakov i v.d. “predsednik” Turčinov govori i spremnost pripadnika AntiMajdana da Slavjansk brane pod svaku cenu, što su otvoreno poručili odmah nakon sinoćnjog ultimatuma. Graham Phillips za RT javlja kako je celokupno stanovništvo grada spremno na odbranu. AntiMajdan Info navodi kako je odbrana spremna i u drugim gradovima, a nakon što su pripadnici lokalne milicije zaplenili pun kamion prenosnih protivazdušnih sistema “Igla” i projektila za višecevne ...
Analiza najopasnijeg scenarija: Treba li SAD-u rat u Ukrajini kao spas protiv rusko-kineskog udara na dolar?
Može se slobodno reći kako je rat u Ukrajini već počeo. Takozvani ukrajinski “predsednik” Aleksndar Turčinov je poslao vojsku na istok zemlje sa zadatkom da “od separatista i terorista oslobode Slavjansk”, čvorište svih željezničkih i putevnih komunikacija na istoku Ukrajine i grad koji je direktno povezan sa sedištem ruske Južne vojne oblasti u Rostovu na Donu. Stoga se da zaključiti kako je napad na Slavjanask samo uvertira u predstojeće “protivterorističke akcije” protiv stanovnika Donjecka, Harkova, Zaporožja, Luganska i drugih gradova, koji bi se u tom slučaju našli u nešto nepovoljnijoj situaciji u organizovanju odbrane protiv onih koji njihove gradove žele da “oslobode” od njih samih.
Obavještajni izvještaji potvrđuju da je napad na proruske aktiviste na istoku zemlje dogovoren na tajnom susretu između predstavnika “vlade” u Kijevu i Johna Brennana. Da neće ići sve baš tako lako kako su to zamislili ministar unutrašnjnih poslova Avakov i v.d. “predsednik” Turčinov govori i spremnost pripadnika AntiMajdana da Slavjansk brane pod svaku cenu, što su otvoreno poručili odmah nakon sinoćnjog ultimatuma. Graham Phillips za RT javlja kako je celokupno stanovništvo grada spremno na odbranu. AntiMajdan Info navodi kako je odbrana spremna i u drugim gradovima, a nakon što su pripadnici lokalne milicije zaplenili pun kamion prenosnih protivazdušnih sistema “Igla” i projektila za višecevne raketne bacače “BM-21-Grad”, raspolažu prilično boljim arsenalom od dosadašnjeg pešačkog naoružanja.
Pre svega se treba zapitati kome treba građanski rat u Ukrajini i na samim granicama Ruske Federacije s mogućom intervencijom ruske vojske? Nemačkoj sigurno ne, budući da nemačka ekonomija, ali i ekonomija ostalih članica Evropske unije zavise o ruskom o gasu i dobrim odnosima s Moskvom. Jedini ozbiljniji problem s kojim se Nemačka suočava je prekomjerni trgovinski suficit, zbog čega se našla na udaru ostalih zemalja članica EU, dok najveće kritike već duže vreme stižu iz Vašingtona koji Berlinu poručuje “kako je nedopustivo podrivati ekonomsku stabilnost svojih partnera i prijatelja”. Dakle, uloga Nemačke u ukrajinskoj krizi je jasna: osigurati tržište od 47 miliona ljudi za svoje proizvode i time smanjiti količinu izvoza u SAD i unutar EU.
Ostavimo li po strani ruski gas, i ekonomskom laiku je jasno da je Nemačka poslednja koja želi rat u Ukrajini, jer bi joj u tom slučaju mogla da isporučuje samo humanitarnu pomoć, a nikako da prodaje svoje proizvode. Nemačka se htjela da zaustavi na prevratu od 21. februara, što vidi se i iz sudbine njihovog “političkog proizvoda”, Vitalija Klička, koji je nestao s političke pozornice i više ne sudeluje u donošenju nikakvih važnih odluka. Dakle, ako Njemačkoj ne treba rat, a samim tim i poslušnicima Berlina unutar EU, jedina zemlja koja je u situaciji da je samo rat može da spasi od sigurne propasti su Sjedinjene Američke Države.
Interese Vašingtona unutar EU, kao i uvek, zastupa Velika Britanija, što se videlo po oštrim rečima britanskog predstavnika u Veću bezbednosti tokom noćašnje rasprave o Ukrajini koji se okomio na Rusiju uspoređujući je s “najvećim zlom prošlog veka”.
Osim Velike Britanije, tu su Poljska i Rumunija, kao i geopolitički manje važne i prema Rusiji tradicionalno neprijateljski raspoložene Litvanija, Letonija i Estonija. Ove evropske zemlje su se odmakle od politike Nemačke i otvoreno su stale uz vojnu huntu u Kijevu, koja se nakon mobilizacije i pretećeg paradiranja v.d. “predsjednika” Turčinova u uniformi nikako drugačije i ne može zvati.
SAD se ekonomski nalaze u gotovo bezizlaznoj situaciji i rat u Ukrajini za američku administraciju znači spasonosno rešenje, a to je scenarij kojeg su se pribojavali mnogi analitičari. Drugi važan segment je što bi u slučaju krvoprolića nad lokalnim stanovništvom neupitna ruska intervencija bila prikazana kao “agresija” i zapadni mediji bi imali izvrstan “argument” za dodatno demoniziranje Rusije. Nakon sramotne afere s Edvardom Snoudenom, objavljenih razgovora između Viktorije Nuland i ambasadora u Kijevu, tajnih spisa CIA-e koji govore o nepotrebnom mučenju zatvorenika u Gvantanamu i tajnim zatvorima diljem svijeta, diplomatskog uspjeha Moskve koja je zaustavila agresiju na Siriju, sloma američke politike u Avganistanu i Iraku, saradnje s AlKaidom (i tako bi mogli nabrajati unedogled op.a.), Barak Obama bi napokon imao sitno zadovoljstvo da celom svetu objavi “kako je Vladimir Putin novi Hitler koji će da pokori celu Evropu i da nas samo može da spase Amerika “.
Međutim, Sjedinjene Države su, kao što smo rekli, carstvo u rasulu i za to postoje čvrsti dokazi. Iako su istoričari mišljenja kako velika carstva ne propadaju preko noći, priznati stručnjak i profesor s Harvarda, Nial Ferguson, tvrdi: “Propast carstva se može dogoditi iznenada i to mnogo ranije nego što to istoričari mogu i da zamisle”.
U analizi koju je Wall Street Journal objavio nakon puča u Kijevu 21. februara prof. Ferguson tvrdi “kako su politika Sistema federalnih rezervi (FED), konfuzna geopolitička avantura američke administracije u Siriji, Ukrajini i na kraju na Pacifiku pokazatelj da je američki globalni utecaj u opadanju”.
Nekoliko dana posle, u kolumni za LA Times, prof. Ferguson piše:
“Da li je Amerika krhka imperija i može li danas, ili već sutra, da propadnu? Vekovima si istoričari, politički teoretičari, antropolozi i sociolozi skloni razmišljati o političkom procesu koji je uslovljen ciklusima. Međutim velike sile, poput velikih ljudi, rađaju se, jačaju, vladaju i zatim postupno propadaju. Bez obzira na to hoće li pad biti civilizacijski, kulturološki, ekonomski i ekološki, mnogi misle kako je propadanje dugotrajan proces. Sami sebe varamo i uveravamo, da se izazovi s kojima se suočavaju Sjedinjene Države često krivo predstavljaju i prijetnje nam se čine vrlo daleko.
Ali što ako istorija nije ciklička i ne kreće se sporo, nego ima aritmiju? Što ako istorija s vremena na vrme je gotovo nepokretna , ali i sposobna za iznenadno ubrzanje? Što ako do kolapsa i ne dođe tokom niza vekova, a onda se pojavi odjednom, kao lopov u noći? Što ako je kolaps američkog carstva tu pred nama, u sljedećoj deceniji? Što će biti ako mi uporno to poričemo i odbijamo to pripremiti? Sva carstva, bez obzira koliko bila veličanstvena, bila su osuđena na propast. Kroz istoriju su imperije uspevali u određenom razdoblju uspostaviti ravnotežu, a onda su sasvim iznenada propadale i to uvek deceniju, dve kada su u smislu bogatstva i moći dosegla vrhunac”, upozorava profesor Nil Ferguson i njegovo upozorenje Wall Street Journal prenosi u analizi o stanju američke ekonomije s početkom marta.
Po mišljenju stručnjaka, da bi se spasila od potpune propasti Amerika bi morala da ukine ogromnu moć i da “rasformira” velike banke i multinacionalne korporacije, verovatno otprilike onako kako su tokom “privatizacije” na desetine manjih kompanija delile velike državne ekonomsko-privredne gigante na istoku Evrope. Potom bi trebao da se ukine vojno-industrijski kompleks koji u Sjedinjenim Državama funkcioniše kao “država u državi”; da se ponište velika ovlašćenja federalnim institucijama i njihova vlast vrati na savezne države; da se sprovede reforma izbornog zakona koji će onemogućiti izbor političara koji su u sprezi s paraobavještajnim strukturama, organiziranim kriminalom i cionističkim lobijem AIPAC ;i na kraju da se ukine neograničena vlast lordovima Porezne uprave koji u Americi nadziru svaki segment javnog života.
Budući da se navedeno nikada neće dogoditi, Amerika i dalje srlja u propast i odbija to priznati. U opširnoj analizi od 10. aprila bivši pomoćnik ministra finansija Paul Craig Roberts potvrđuje kako FED zbog odluke Kine i Rusije da svu trgovinu s dolara preusmjere na nacionalne valute ima sve manje prostora za špekuliranje na financijskim tržištima i na tržištu zlata (cijenu zlata već duže vreme diktira Peking koji kupuje svu količinu koja je na ponudi op.a.). Rusija i Kina su se već dogovorili međusobno i unutar skupine BRIKS za plaćanje u nacionalnim valutama, a u Evropska unija je pristala na trgovinu u rubljima i yjuanu, što znači udar na FED i američki BDP koji 80% zavisi o uslužnom sektoru. Verojatno iz razloga što vidi da Obamina administracija Ameriku vodi u propast, a možda iu rat s Rusijom (u Ukrajini) i Kinom (na Pacifiku), Paul Craig Roberts upozorava kako nije istina da je Amerika izašla iz recesije i da se i dalje nije oporavila od šoka iz 2008., što potvrđuje jedan od najvećih američkih eksperata za finansijska tržišta i ekonomiju, Walter J. Williams.
Ovih nekoliko argumenata, uz upozorenje istoričara Nila Fergusona, bivšeg visokog zvaničnika Stejt departmenta navode na razmišljanje da će 2014. biti presudna za sudbinu američkog carstva, a po njemu je samim tim upitna i sudbina NATO saveza, ali i Evropske unije u kojoj je zbog oštrih mera štednje sve više nezadovoljnih, pa čak i celih nacija koje traže izlazak iz EU, evrozone ili preuređenjej s vraćanjem većih ovlašćenja na nacionalne vlade i parlamente.
Paul Craig Roberts je osudio ulogu američke vlade u rušenju legitimno izabrane vlasti u Kijevu, organiziranje hemijskog napada zajedno s Turskom i sirijskim pobunjenicima u blizini Damaska prošle godine, što su argumenti koji su doveli do potpunog srozavanja “ugleda” Sjedinjenih Država u očima međunarodne zajednice, ali kao jednu od najvećih pogrešaka Kongresa i američkog predsjednika navodi kriminalni zakon o spašavanju banaka, tzv. “Too big to fall”(prevelik da bi propao op.a).
Propast američke imperije se osjeća i unutar granica Sjedinjenih Država, a dokaz je osnivanje “Narodne odbrane” koja broji 5 000 ljudi u Bunkervillu u Nevadi, a sve kao odgovor na odluku savezne vlade koja je 9. aprila rasporedila naoružane agente kako bi proveli odluku saveznog Ureda za upravljanje zemljištem (Bureau of Land Management/BLM) i lokalno stanovništvo koje obrađuje svoju zemlju optužila “za ometanje poseda”.
Po poznatom američkom običaju, na teren su odmah došli pripadnici saveznih agencija za provedbu zakona, piše The Daily Sheeple, no tamo su ih dočekali naoružani pripadnici cijelog tog područja.
Rančeri su se skupili kako bi u ovom konkretnom slučaju odbranili pravo na posjed Clivena Bundya, 67-godišnjeg rančera koji tvrdi da je njegova porodica obrađivala 600 000 akri zemlje u području Gold Buttejoš od kraja 19. stoljeća i da su bili tamo i prije nego je vladin Ured za upravljanje zemljištem ikada i došao u to područje.
Guverner Nevade je službeno osudio akciju savezne vlade, ali nije poduzeo nikakve korake u tom smislu, dok je šerif Richard Mack iz Arizone akciju lokalnog stanovništva koje je stalo u odbranu starog rančera nazvao “terorističkim činom”.
Mnogi pobunu rančera u Nevadi, nakon pobune davne 1770. u Bostonu, nazivaju “Drugom američkom revolucijom”, međutim, kako ste i sami primijetili, reportaže iz Sjedinjenih Država uglavnom govore o dodeli Oscara ili sličnim potpuno nevažnim informacijama, dok 5 000 naoružanih ljudi koji s opiru federalnoj policiji za mejn-strim medije nisu nikakva vest.
Vašingtonu treba rat u Ukrajini kako bi izbegao vlastitu propast
Kako bi uopšte opravdao postojanje u Ukrajini NATO savez ubrzava svoje aktivnosti usmjerene protiv Rusije, dok s druge strane Vašingtonu treba oružani sukob kako bi spasio imperiju u rasulu.
Od svih mogućih rešenja za spašavanje američke imperije i njegovog najmoćnijeg oružja – dolara – Barak Obama, koji je uz to i dobitnik Nobelove nagrade za mir, odabire rat na teritoriju Ukrajine protiv Rusije.
Ova opasna igra bi se, po mišljenju mnogih, mogla pretvoriti i u Treći svetski rat.
Stanovnici jugoistoka Ukrajine i Rusija neće mirno da promatraju ulazak Ukrajine u Evropsku uniju, što bi prema nepisanom pravilu značilo i premeštanje interkontinentalnih balističkih projektila NATO saveza još dublje prema istoku, na same granice Ruske Federacije. S druge strane, Kina dobro zna da bi bila sledeći cilj i bez obzira što zbog Tibeta i provincije Xinjiang suzdržala u glasanju oko krimskog referenduma, Peking je u više navrata izjavio “kako podržava Rusiju u naporima u očuvanju regionalne stabilnosti na istoku Europe”.
Kina isto kao i Rusija trpi finansijski i ekonomski napad od strane Sjedinjenih Država, a američki plan je izvršiti udar na kinesku ekonomiju i potom pokrenuti destabilizirajući plan na zapadu Kine gdje finansira ujgursku separatističku manjinu. Dakle, u ovom trenutku imamo Kinu i Rusiju s jedne strane i Sjedinjene Države s nekoliko saveznika unutar Euvropske unije s druge. Međutim, prema statutu NATO saveza je i to dovoljno, jer su sve članice saveza “dužne braniti bilo koju zemlju u savezu ukoliko bi bila napadnuta”, kao što je bio slučaj kada je Turska trebala obaviti false-flag operaciju u Siriji i potom se pozvati na članak statuta NATO saveza o “pretrpljenoj agresiji”. U tom slučaju čak i jedna Nemačka, Češka, Slovačka ili Mađarska ne bi mogle da učine ništa drugo nego da se pokore volji “velikog gazde”, u protivnom bi u istoriji ostale upamćene kao zemlje koje su označile početak raspada NATO saveza.
Za kraj recimo samo da se sizifovski neumorno Paul Craig Roberts pita: “Zna li Obama uopšte što čini i da Ameriku i marionetske države koje se pokoravaju diktatu američke administracije gura u rat protiv Rusije i Kine?”.
“Prvi i Drugi svetski rat su bili produkt ambicija i pogrešaka uskog kruga ljudi, što je slučaj s aktualnom situacijom u Ukrajini i ulogom Baraka Obame”, piše Paul Craig Roberts i citira prof. Harrya Elmera Barnesaa koji u svojoj knjizi “Početak Prvog svjetskog rata” dokazuje kako je rat izbio zbog političke kratkovidnosti nekolicine ljudi, kao što su francuski predsjednik Poincaré i ruski ministar spoljnih poslova Sergeja Sazonova.
“Poincaré je od Nemačke tražio područje Alzas-Lorena, a carska Rusija je htjela Carigrad i moreuz Bosfor koji povezuje Crno more i Mediteran. Bili su svesni da njihove ambicije vode u opšti oružani sukob u Evropi i upravo su na tome i radili. Barak Obama danas radi isto, ali kako je moguće da nakon toliko mrtvih u Avganistanu, Iraku, Pakistanu, Jemenu, Libiji i Siriji netko vjeruje Obami i njegovoj administraciji i da njih zanima demokratija u Ukrajini?
Obama je srušio ukrajinsku vladu kako bi ta zemlja ušla u NATO i da bi isterao Rusiju iz svoje pomorske baze u Crnom moru. Namjeravao je postaviti balističke projektile u Ukrajini i ljut je što njegov plan nije ispao onako kako ga je zamislio. Sada sav svoj bes i frustraciju iskaljuje na Rusiji. Laže kada govori da SAD čvrsto stoje nasuprot ruskoj agresiji, a u toj obmani mu pomažu mediji i marionetske države prilikom glasanja u Ujedinjenim nacijama.
Nasilje u Ukrajini protiv ruskih stanovnika će verojatno pratiti i žestoka anti-ruska propaganda i Putin će možda biti prisiljen da pošalje ruske vojnike u odbranu tog stanovništva. Zar su ljudi tako slepi da ne vide da Obama u ime američke hegemonije svet vodi ka svom poslednjem ratu?”, piše Paul Craig Roberts, usamljen u ovom sizifovskom poslu raskrinkavanja laži i prevara na račun Moskve čime se krči teren za napad na “pobunjenike i teroriste na istoku Ukrajine” i uvlačenje Rusije u sukob, a sve kako bi se u ime američke hegemonije i spašavanja “njegovog visočanstva dolara” spasila američka imperija u propadanju.
IZVOR: Advans.hr
