Ekskluzivni intervju sa Majkom Agnes-Mariam, igumanijom sirijskog manastira u gradu Kara ... Majko, vi ste više puta izražavali uverenje da sirijski režim nije umešan u gasne napade protiv stanovnika. Kakvi su vaši argumenti?
- Nikako ne želim da zastupam neki režim. Ipak radi se o tome što postoji određeni skup činjenica koje potvrđuju, makar i indirektno, da je Asad nevin u onome za šta ga optužuju. Ja vrlo dobro znam ljude koji žive na teritorijama uz teritorije podvrgnute hemijskom napadu. Kao prvo, ne može se govoriti o nekim maosvnim nemirima u datim mestima, o nekim protestnim akcijama od strane lokalnog stanovništva. Nije bilo ni očekivanih sahrana poginulih. Da, zaista, mujezini su pomenuli nekoliko imena poginulih, ali ovih nekoliko imena nema veze sa 1466 žrtava o kojima govori zapadna štampa. Kao drugo, analiza videomaterijala izloženih u društvenim mrežama, između ostalog na Jutjubu, pokazuje da imamo posla sa vešto isfabrikovanom montažom. Pada u oči uzrastna razlika između žrtava tobožnjeg hemijskog napada – reč je u 95% slučajeva o deci, kao i vrlo mladim ljudima isključivo muškog pola – i realnog demografskog sastava stanovništva u tim mestima. Kao treće, tobože napadnute zone već više od godinu i po, tačnije od samog početka bojevih dejstava, predstavljaju zone žestokih borbi. Većina stanovništva odavno se evakuisala, a ovaj mali procenat koji je ipak ostao nikako ne odgovara odraženoj na vido-snimcima gustini stanovništva, da zanemarimo to da je svega nekoliko sati posle gasnog napada mogao da se vidi tako velik broj povređenih ljudi, prebačenih u regionalne bolnice. Kao četvrto, pošlo nam je za rukom da prepoznamo nekoliko osoba...
Ekskluzivni intervju sa Majkom Agnes-Mariam, igumanijom sirijskog manastira u gradu Kara ... Majko, vi ste više puta izražavali uverenje da sirijski režim nije umešan u gasne napade protiv stanovnika. Kakvi su vaši argumenti?
- Nikako ne želim da zastupam neki režim. Ipak radi se o tome što postoji određeni skup činjenica koje potvrđuju, makar i indirektno, da je Asad nevin u onome za šta ga optužuju. Ja vrlo dobro znam ljude koji žive na teritorijama uz teritorije podvrgnute hemijskom napadu. Kao prvo, ne može se govoriti o nekim maosvnim nemirima u datim mestima, o nekim protestnim akcijama od strane lokalnog stanovništva. Nije bilo ni očekivanih sahrana poginulih. Da, zaista, mujezini su pomenuli nekoliko imena poginulih, ali ovih nekoliko imena nema veze sa 1466 žrtava o kojima govori zapadna štampa. Kao drugo, analiza videomaterijala izloženih u društvenim mrežama, između ostalog na Jutjubu, pokazuje da imamo posla sa vešto isfabrikovanom montažom. Pada u oči uzrastna razlika između žrtava tobožnjeg hemijskog napada – reč je u 95% slučajeva o deci, kao i vrlo mladim ljudima isključivo muškog pola – i realnog demografskog sastava stanovništva u tim mestima. Kao treće, tobože napadnute zone već više od godinu i po, tačnije od samog početka bojevih dejstava, predstavljaju zone žestokih borbi. Većina stanovništva odavno se evakuisala, a ovaj mali procenat koji je ipak ostao nikako ne odgovara odraženoj na vido-snimcima gustini stanovništva, da zanemarimo to da je svega nekoliko sati posle gasnog napada mogao da se vidi tako velik broj povređenih ljudi, prebačenih u regionalne bolnice. Kao četvrto, pošlo nam je za rukom da prepoznamo nekoliko osoba, dece koja figuriraju na ovim snimcima. Svi oni su bili snimljeni u razno vreme, na raznim mestima, i svaki put su istupali kao žrtve hemijskog napada. Vrlo često se vide takvi snimci gde vidimo roditelje koji nalaze odavno izgubljenu decu. Pitanje je gde su bila ova deca, zašto su njihovi roditelji živi. Na pet snimaka vidimo jednu istu ženu koja svaki put nalazi raznu decu. Sva su ona tobože njena deca.
Vladina armija je upravo oslobodila Malualu. Tragična istorija ovog hrišćanskog gradića nije izuzetak. Šta možete da kažete u sudbini hrišćana? Da li je istina da u Homsu nije ostao ni jedan hrišđanin?
- U Siriji u datom trenutku hrišćana još uvek ima. Svi oni se uglavnom nalaze u Damasku. Mada nisu svi hrišćani napustili Alepo. Hrišćansko stanovnitšvo u celini deli sudbinu sirijskog naroda, patnje uzrokovane konfliktom, koje su postale moguća posledica stalnog pružanja podrške najamnicima koji razaraju zemlju od strane zapadnih država. Oni metodično pretvaraju stambene četvrti u zone bojevih dejstava, što povlači za sobom neopozivu degradaciju regiona. Što se tiče hrišćana, oni su podvrgnuti pravom entičkom čišćenju koje ima dvostruki cilj: ili da se proteraju hrišćani sa sirijske teritorije, ili da se iskoriste prilikom povlačenja kao živi štit. Slučaj Malule, grada u podnožju planine na kojoj se uzdiže najveći utvrđeni zamak krstaša u svetu, osvetlio je dugotrajnu dramu 50 hrišćanskih sela koja se nalaze u Dolini hrišćana. Teroristi su prilično odavno zaseli na vrhu planine, u hotelu Safir. Periodično su gađali odozgo civile, ponekad čak otimali lokalnu omladinu. Ali hrišćanska zajednica nije htela da podiže buku dok plaćenici bukvalno ovih dana nisu zauzeli selo, ubili oko 20 ljudi i uzeli kao taoce petnaestak mladića i devojaka. Napad je imao očigledno konfesionalni karakter, koji podseća na lokalni genocid. Bili su oboreni krstovi, oskrnavljene svetinje, razorena je crkva.To što se sada dešava u Siriji liči na avganistanski scenario. Politika koju vodi Zapad gura našu zemlju u divljaštvo, pretvarajući je u novi Avganistan ili Somaliju. Duboko žalimo zabog toga, žaleći za nevino ubijenim stanovnicima. To što sada preživljavamo u Siriji ne bih poželela ni najgorem neprijatelju.
Fransoaz Kompuen
Izvor: Glas Rusije